اثر سطوح نیتروژن، میزان بذر و تداخل علف‌های‌هرز بر رشد و عملکرد گندم رقم شیراز

به منظور بررسی اثر نیتروژن و تراکم بوته گندم بر رشد و عملکرد گندم در شرایط تداخل علف هرز، آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در دو سال زراعی 89-1388 و 90-1389 در قالب کرت های دوبار خرد شده با سه تکرار اجرا گردید. تیمار ها شامل حضور و عدم حضور علف هرز، نیتروژن (50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار ) و تراکم گندم (180، 225، 270 و 315 کیلوگرم در هکتار) بود.  نتایج نشان داد علف ‌های هرز با تاثیر بر رشد و اجزای عملکرد دانه گندم بطور معنی داری عملکرد دانه را تا 07/43 درصدکاهش دادند. با افزایش نیتروژن از 50 به 150 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه بطور معنی‌داری به میزان 83/29 درصد (4/3840 در مقابل 4986 کیلوگرم در هکتار) افزایش یافت ولی در برهمکنش با علف هرز باعث افزایش وزن خشک علف ‌های هرز بطور معنی داری شد و به نظر می رسد نیتروژن اضافی قادر به جبران خسارت ناشی از حضور علف هرز نباشد. با افزایش میزان بذر، عملکرد به طور معنی‌داری افزایش و توان رقابتی علف هرز با گندم کاهش یافت به گونه‌ای که کمترین وزن خشک علف ‌های هرز در میزان 315 کیلوگرم بذر در هکتار بدست آمد. به ازای افزایش هر کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار، وزن خشک علف ‌های هرز به میزان 57/0 گرم در متر مربع افزایش یافت. در سطوح مختلف نیتروژن، عملکرد دانه گندم در واحد سطح با وزن خشک علف ‌های هرز در واحد سطح رابطه خطی و منفی‌ داشت. بطور کلی به نظر می‌رسد افزایش میزان بذر مصرفی در مقایسه با نیتروژن به عنوان یک راهکار زراعی نقش مهم‌تری در جبران خسارت علف‌های‌هرز بر عملکرد دانه داشته باشد. لذا برای دستیابی به عملکرد بهینه در شرایط حضور علف هرز، مصرف 270 کیلوگرم بذر و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار توصیه می‌شود.